ചില ദിവസങ്ങള്‍...ചില കാഴ്ചകള്‍ എന്നെ വല്ലാതെ നോവിക്കാറുണ്ട്...
അന്നത്തെ എന്‍റെ ചിന്തകളുടെ പകര്‍പ്പാണിത്....
അനാഥത്വതിന്ടെ ഭയപ്പാട് പേറിയോ....
സനാഥത്വതിന്ടെ സുഖം ലഭിക്കുന്നവരുടെ അലക്ഷ്യതയില്‍ നൊമ്പരം
പൂണ്ടിട്ടോ.....അവന് അലോസരപ്പെടുന്നത്....? വിശപ്പിന്റെ വിളിയിലും ഭാവിയെ പറ്റി അവന് ചിന്തിക്കുന്നുണ്ടാവുമോ.....? ജീവിതത്തിന്റെ വിശദീകരണം സമൂഹമാണ് അവന് ഉണ്ടാക്കിക്കൊടുക്കുന്നത്...
ആ സമൂഹം അവനെ എവിടെക്കാവും കൈ പിടിച്ചു നടത്തുക....?
തെറ്റും ശരിയും ആരാവും....അല്ലെങ്കില്‍ എവിടെനിന്നാവും അവന് മനസിലാക്കുക....? അധ്വാനത്തിന് ശേഷം അല്പസുഖം തേടുന്ന മനുഷ്യന്റെ തൃഷ്ണയുടെ പരിണതഫലങ്ങളല്ലേ ഈ ചോദ്യചിഹ്നങ്ങള്‍ ...? അറിവിനായി പരിശ്രമിക്കാത്ത ......അല്ലെങ്കില്‍ അറിവിന്‌ നേരെ ബോധപൂര്‍വം കണ്ണടക്കുന്ന അന്ധനായ മനുഷ്യന്റെ പാപഫലങ്ങള്‍....!
നിര്‍നിമേഷയായി അവനെ നോക്കി കാണാത്ത ഭാവത്തില്‍ കടന്നു പോരവേ പാവം എന്ന പിറുപിറുപ്പല്ലാതെ ഈ സമൂഹത്തിന്റെ കണ്ണിയായ എനിക്കും എന്താണ് അവന് നല്‍കാനായത്....?
(ഒരു അനാഥബാലന്‍ ഉറക്കം കെടുത്തിയപ്പോള്‍ )
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ആത്മാവിനും ശരീരത്തിനുമിടക്ക് ഒരു ദൂരമുണ്ടോ....?
സൂര്യനും വെളിച്ചത്തിനുമിടക്ക് ഒരു ദൂരമുണ്ടോ...?
ആത്മാവ് ശരീരത്തെയുപെക്ഷിച്ചു യാത്രയാവുന്നുണ്ടോ...?
അതിനപ്പുറം ആത്മാവിന് ഒരു ജീവിതമുണ്ടോ....?
അതോ കൂടുതേടി അലഞ്ഞു നടക്കുന്ന ജിജ്ഞാസുവായ ഒരു പക്ഷിക്കുഞ്ഞ് മാത്രമോ ആത്മാവ്.....?
വെളിച്ചത്തിന്റെ കേദാരം സൂര്യനെന്ന പോലെ.....
ആത്മാവിന്റെ കേദാരം ശരീരമാവാം...പക്ഷെ..പിന്നീടൊരിക്കല്‍ ശരീരത്തിന്റെ നൊമ്പരമറിയാതെ ഇത്ര കാലം കഴിഞ്ഞ കൂട് വിട്ടു ആത്മാവ് യാത്രയാവുമ്പോള്‍ ഇവ രണ്ടിനുമിടക്ക്‌ എന്താത്മാര്ഥതയാണുള്ളത് .......?
(ഒരു മരണം നോവിച്ചപ്പോള്‍.....).
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
പച്ചനിറം വല്ലാതെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു...
അല്ല...ഭ്രാന്തു പിടിപ്പിച്ചിരുന്നു...മഞ്ഞിന്റെ നനവുള്ള ഇലകളെ നോക്കി നില്ക്കാന്‍ എന്തായിരുന്നു ഹരം....? തണുപ്പ് അത്ര ഇഷ്ടമായിരുന്നില്ല.
എന്നാലും അതിന്റെ സൌന്ദര്യം മനസിനെ മത്തു പിടിപ്പിച്ചിരുന്നു...
നേരിയ പ്രകാശകിരണങ്ങള്‍ മഞ്ഞുപാളികളിലൂടെ കാണുന്നത് ഓരോ നല്ല പ്രതീക്ഷകളും ഉറവെടുക്കും പോലെ തോന്നാറുണ്ടായിരുന്നു....
സിമന്റുകെട്ടിടങ്ങളുടെ.....വാഹനങ്ങളുടെ.....ഈ മരുഭൂവില്‍ ആ സൌന്ദര്യം തേടുന്ന നീ എത്ര വിഡ്ഢി ...?
ഇവിടെ ഹൃദയങ്ങളും അങ്ങനെയാണോ...?
മഞ്ഞിന്റെ സ്പര്‍ശമില്ലാത്ത പച്ചയുടെ സമൃധിയില്ലാത്ത....
പൊടിക്കാറ്റൂതുന്ന ഹൃദയങ്ങള്‍ ...! packet food പോലെ സ്നേഹബന്ധങ്ങളും ചില packages മാത്രമാണോ..? ഇവിടെ ബന്ധങ്ങള്‍ക്കിടെ സ്നേഹം എന്ന വാക്ക് ചേര്‍ക്കാമോ എന്തോ.....?
( ഒരു പ്രവാസിയുടെ വേദന.....)
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ഭാര്യ ഈ ലോകത്ത് അധികമാരും പ്രാഗത്ഭ്യവും മഹത്വവും കല്പിക്കാത്ത സ്ഥാനം....!
പെണ്ണായി പിറന്നാല്‍ ഒരുവന്റെ ഭാര്യയാവണം . അവന് എങ്ങനെയോ അതിനനുസരിച്ച് അവളുടെ സ്വഭാവവും പെരുമാറ്റവും ചിട്ടപ്പെടുത്തണം..... സഹിക്കേണ്ടി വരുന്നതിനെപ്പറ്റി പറഞ്ഞാലോ, അതാണ്‌ പെണ്ണിന്റെ ധര്‍മ്മം എന്നാവും മറുപടി. ആണോ...?
സ്വയം വിശകലനം ചെയ്‌താല്‍ പെണ്ണിന്റെ ധര്‍മ്മം പാലിക്കപ്പെടുമ്പോള്‍ പുരുഷനും ഒരു ധര്മ്മമില്ലേ...? എത്ര പുരുഷന്മാര്‍ അത് പാലിക്കുന്നുണ്ടാവും...? കുറ്റപ്പെടുതുമ്പോഴും...വില കല്പിക്കാതിരിക്കുമ്പോഴും അങ്ങനെയൊരാളെ അവള്‍ എത്രമാത്രം സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ടാവും....!!!!ഈ ലോകത്തില്‍ മറ്റെന്തിനെക്കാളും മഹത്തരമായ സ്നേഹം ഒരു ഭാര്യയുടെതാണെന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ എത്ര പേര്‍ യോജിക്കും.....?
ആരോ പറഞ്ഞു .....ഈ ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും ഭംഗിയുള്ള വാക്കാണ്‌ "അമ്മ" എന്ന്. ഭാര്യ എന്നതിലും അധികം വരുമോ...? എന്‍റെ ചിന്തയില്‍ ഇല്ല....
സ്ത്രീ ഗര്ഭിണിയാകുന്നു.....തന്നില്‍ ഉരുവാകുന്ന സൃഷ്ടിയെ അവള്‍ സ്നേഹിക്കുന്നു, അവളുടെ ഇഷ്ടതിനോത്ത് പരിപാലിക്കുന്നു. കാരണം ആ കുഞ്ഞു തന്നില്‍ നിന്നാണ് ഉരുവായത്....അതുകൊണ്ട് മാത്രം.
എന്നാല്‍ മറുവശത്ത് തികച്ചും അന്യനായ പുരുഷനെ ഒരു
താലിച്ചരടിന്റെ ബലത്തില്‍, അതുവരെ യഥാര്ഥത്തില്‍ സ്വന്തമായിരുന്നതിനെയെല്ലാം ഉപേക്ഷിച്ചു സ്വന്തമായി കരുതുന്നു....
അവന്റെ ആവശ്യങ്ങള്‍ക്കുമനുസരിച്ചു പെരുമാറി....തന്നിലുള്ള സകല സ്നേഹവും നല്‍കി സര്‍വ്വംസഹയായി കൂടെ കൂട്ടുമ്പോള്‍ ആ മനോവികാരത്തിന് എന്താണ് തുല്യത നല്‍കുക...?
(രാവിലെ മുതല്‍ അധ്വാനിച്ചു തിരിച്ചു വന്നു ഭര്‍ത്താവിനും കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ക്കും വേണ്ടി ഭക്ഷണം ഉണ്ടാക്കുമ്പോള്‍ മര്‍ദ്ദനം മാത്രം
ഏറ്റുവാങ്ങേണ്ടി വന്ന ഒരു പാവം പെണ്ണും മനസിനെ കരയിച്ചു.... )
കുറിപ്പ് : പുരുഷ സുഹൃത്തുക്കള്‍ വിമര്‍ശിച്ചേക്കാം
നല്ല ഭാര്യയുള്ളവന്‍ ഭാഗ്യവാന്‍
അത്രയേ എനിക്ക് പറയാനുള്ളൂ.....
അന്നത്തെ എന്‍റെ ചിന്തകളുടെ പകര്‍പ്പാണിത്....
അനാഥത്വതിന്ടെ ഭയപ്പാട് പേറിയോ....
സനാഥത്വതിന്ടെ സുഖം ലഭിക്കുന്നവരുടെ അലക്ഷ്യതയില്‍ നൊമ്പരം
പൂണ്ടിട്ടോ.....അവന് അലോസരപ്പെടുന്നത്....? വിശപ്പിന്റെ വിളിയിലും ഭാവിയെ പറ്റി അവന് ചിന്തിക്കുന്നുണ്ടാവുമോ.....? ജീവിതത്തിന്റെ വിശദീകരണം സമൂഹമാണ് അവന് ഉണ്ടാക്കിക്കൊടുക്കുന്നത്...
ആ സമൂഹം അവനെ എവിടെക്കാവും കൈ പിടിച്ചു നടത്തുക....?
തെറ്റും ശരിയും ആരാവും....അല്ലെങ്കില്‍ എവിടെനിന്നാവും അവന് മനസിലാക്കുക....? അധ്വാനത്തിന് ശേഷം അല്പസുഖം തേടുന്ന മനുഷ്യന്റെ തൃഷ്ണയുടെ പരിണതഫലങ്ങളല്ലേ ഈ ചോദ്യചിഹ്നങ്ങള്‍ ...? അറിവിനായി പരിശ്രമിക്കാത്ത ......അല്ലെങ്കില്‍ അറിവിന്‌ നേരെ ബോധപൂര്‍വം കണ്ണടക്കുന്ന അന്ധനായ മനുഷ്യന്റെ പാപഫലങ്ങള്‍....!
നിര്‍നിമേഷയായി അവനെ നോക്കി കാണാത്ത ഭാവത്തില്‍ കടന്നു പോരവേ പാവം എന്ന പിറുപിറുപ്പല്ലാതെ ഈ സമൂഹത്തിന്റെ കണ്ണിയായ എനിക്കും എന്താണ് അവന് നല്‍കാനായത്....?
(ഒരു അനാഥബാലന്‍ ഉറക്കം കെടുത്തിയപ്പോള്‍ )
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ആത്മാവിനും ശരീരത്തിനുമിടക്ക് ഒരു ദൂരമുണ്ടോ....?
സൂര്യനും വെളിച്ചത്തിനുമിടക്ക് ഒരു ദൂരമുണ്ടോ...?
ആത്മാവ് ശരീരത്തെയുപെക്ഷിച്ചു യാത്രയാവുന്നുണ്ടോ...?
അതിനപ്പുറം ആത്മാവിന് ഒരു ജീവിതമുണ്ടോ....?
അതോ കൂടുതേടി അലഞ്ഞു നടക്കുന്ന ജിജ്ഞാസുവായ ഒരു പക്ഷിക്കുഞ്ഞ് മാത്രമോ ആത്മാവ്.....?
വെളിച്ചത്തിന്റെ കേദാരം സൂര്യനെന്ന പോലെ.....
ആത്മാവിന്റെ കേദാരം ശരീരമാവാം...പക്ഷെ..പിന്നീടൊരിക്കല്‍ ശരീരത്തിന്റെ നൊമ്പരമറിയാതെ ഇത്ര കാലം കഴിഞ്ഞ കൂട് വിട്ടു ആത്മാവ് യാത്രയാവുമ്പോള്‍ ഇവ രണ്ടിനുമിടക്ക്‌ എന്താത്മാര്ഥതയാണുള്ളത് .......?
(ഒരു മരണം നോവിച്ചപ്പോള്‍.....).
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
പച്ചനിറം വല്ലാതെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു...
അല്ല...ഭ്രാന്തു പിടിപ്പിച്ചിരുന്നു...മഞ്ഞിന്റെ നനവുള്ള ഇലകളെ നോക്കി നില്ക്കാന്‍ എന്തായിരുന്നു ഹരം....? തണുപ്പ് അത്ര ഇഷ്ടമായിരുന്നില്ല.
എന്നാലും അതിന്റെ സൌന്ദര്യം മനസിനെ മത്തു പിടിപ്പിച്ചിരുന്നു...
നേരിയ പ്രകാശകിരണങ്ങള്‍ മഞ്ഞുപാളികളിലൂടെ കാണുന്നത് ഓരോ നല്ല പ്രതീക്ഷകളും ഉറവെടുക്കും പോലെ തോന്നാറുണ്ടായിരുന്നു....
സിമന്റുകെട്ടിടങ്ങളുടെ.....വാഹനങ്ങളുടെ.....ഈ മരുഭൂവില്‍ ആ സൌന്ദര്യം തേടുന്ന നീ എത്ര വിഡ്ഢി ...?
ഇവിടെ ഹൃദയങ്ങളും അങ്ങനെയാണോ...?
മഞ്ഞിന്റെ സ്പര്‍ശമില്ലാത്ത പച്ചയുടെ സമൃധിയില്ലാത്ത....
പൊടിക്കാറ്റൂതുന്ന ഹൃദയങ്ങള്‍ ...! packet food പോലെ സ്നേഹബന്ധങ്ങളും ചില packages മാത്രമാണോ..? ഇവിടെ ബന്ധങ്ങള്‍ക്കിടെ സ്നേഹം എന്ന വാക്ക് ചേര്‍ക്കാമോ എന്തോ.....?
( ഒരു പ്രവാസിയുടെ വേദന.....)
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ഭാര്യ ഈ ലോകത്ത് അധികമാരും പ്രാഗത്ഭ്യവും മഹത്വവും കല്പിക്കാത്ത സ്ഥാനം....!
പെണ്ണായി പിറന്നാല്‍ ഒരുവന്റെ ഭാര്യയാവണം . അവന് എങ്ങനെയോ അതിനനുസരിച്ച് അവളുടെ സ്വഭാവവും പെരുമാറ്റവും ചിട്ടപ്പെടുത്തണം..... സഹിക്കേണ്ടി വരുന്നതിനെപ്പറ്റി പറഞ്ഞാലോ, അതാണ്‌ പെണ്ണിന്റെ ധര്‍മ്മം എന്നാവും മറുപടി. ആണോ...?
സ്വയം വിശകലനം ചെയ്‌താല്‍ പെണ്ണിന്റെ ധര്‍മ്മം പാലിക്കപ്പെടുമ്പോള്‍ പുരുഷനും ഒരു ധര്മ്മമില്ലേ...? എത്ര പുരുഷന്മാര്‍ അത് പാലിക്കുന്നുണ്ടാവും...? കുറ്റപ്പെടുതുമ്പോഴും...വില കല്പിക്കാതിരിക്കുമ്പോഴും അങ്ങനെയൊരാളെ അവള്‍ എത്രമാത്രം സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ടാവും....!!!!ഈ ലോകത്തില്‍ മറ്റെന്തിനെക്കാളും മഹത്തരമായ സ്നേഹം ഒരു ഭാര്യയുടെതാണെന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ എത്ര പേര്‍ യോജിക്കും.....?
ആരോ പറഞ്ഞു .....ഈ ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും ഭംഗിയുള്ള വാക്കാണ്‌ "അമ്മ" എന്ന്. ഭാര്യ എന്നതിലും അധികം വരുമോ...? എന്‍റെ ചിന്തയില്‍ ഇല്ല....
സ്ത്രീ ഗര്ഭിണിയാകുന്നു.....തന്നില്‍ ഉരുവാകുന്ന സൃഷ്ടിയെ അവള്‍ സ്നേഹിക്കുന്നു, അവളുടെ ഇഷ്ടതിനോത്ത് പരിപാലിക്കുന്നു. കാരണം ആ കുഞ്ഞു തന്നില്‍ നിന്നാണ് ഉരുവായത്....അതുകൊണ്ട് മാത്രം.
എന്നാല്‍ മറുവശത്ത് തികച്ചും അന്യനായ പുരുഷനെ ഒരു
താലിച്ചരടിന്റെ ബലത്തില്‍, അതുവരെ യഥാര്ഥത്തില്‍ സ്വന്തമായിരുന്നതിനെയെല്ലാം ഉപേക്ഷിച്ചു സ്വന്തമായി കരുതുന്നു....
അവന്റെ ആവശ്യങ്ങള്‍ക്കുമനുസരിച്ചു പെരുമാറി....തന്നിലുള്ള സകല സ്നേഹവും നല്‍കി സര്‍വ്വംസഹയായി കൂടെ കൂട്ടുമ്പോള്‍ ആ മനോവികാരത്തിന് എന്താണ് തുല്യത നല്‍കുക...?
(രാവിലെ മുതല്‍ അധ്വാനിച്ചു തിരിച്ചു വന്നു ഭര്‍ത്താവിനും കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ക്കും വേണ്ടി ഭക്ഷണം ഉണ്ടാക്കുമ്പോള്‍ മര്‍ദ്ദനം മാത്രം
ഏറ്റുവാങ്ങേണ്ടി വന്ന ഒരു പാവം പെണ്ണും മനസിനെ കരയിച്ചു.... )
കുറിപ്പ് : പുരുഷ സുഹൃത്തുക്കള്‍ വിമര്‍ശിച്ചേക്കാം
നല്ല ഭാര്യയുള്ളവന്‍ ഭാഗ്യവാന്‍
അത്രയേ എനിക്ക് പറയാനുള്ളൂ.....
0 comments:
Post a Comment